ONS

Onze visie/missie.

 

Voorbereiden, ondersteunen, informeren maar vooral andere ouders de handvaten aanreiken om op een zo fijn mogelijke manier betrokken te zijn bij de zorg van hun kindje. Het eerste bezoek op de NICU (Intensive Care) laat zoveel indrukken op je achter. Je word overrompelt door de veel te kleine kindjes, alle monitoren, kabeltjes, verpleging en al het andere wat je op de NICU ziet.

 

En dan is er nog de NICU-cultuur; Nog in shock over je bevalling, je kleintje, kom je op een afdeling terecht waar de verpleging zich naast de zorg voor jou kindje zich ook verantwoordelijk voelt voor jouw conditie. Tijdens elke shift-wisseling hoor je het weer: "Je moet zelf ook goed rusten hoor, anders ben je straks te moe wanneer ze je ECHT nodig heeft."

 

Persoonlijk voelde ik me soms bijna schuldig dat ik daar, samen met Nick, de hele dag was en dat ik deze adviezen in de wind sloeg. Maar aan de andere kant, ik herken heel goed aan mijn gedrag of ik over mijn grenzen heen ga. Dit is mijn verantwoordelijkheid en deze grens moet ik goed bewaken. Dit advies wil ik ook aan andere ouders meegeven, wees eerlijk naar jezelf, maak het jezelf zo makkelijk mogelijk, vraag om hulp en accepteer dat je hulp nodig hebt.

 

Verder geloof ik, dat jullie kindje jullie juist nu erg hard nodig heeft en andersom net zo. Het is niet natuurlijk om je te ontrekken uit de zorg van je kleintje, hij of zij heeft jullie aanraking nodig,moet jullie stemmen horen, jullie geur leren kennen en herkennen en jullie liefde voelen. Het is ook niet gek dat je als moeder niet goed in je vel zit en je misschien zelfs wel afsluit voor je gevoelens en voor je kleintje. Dit is een overlevingsmechanisme, waak hiervoor, herken dit en in plaats van jezelf schuldig te voelen, onderneem actie! Wat wil je nou echt? Hoe reeël is het wat je denkt? En bedenk vooral: morgen is er weer een dag om het goed (anders) te doen.

 

Kindjes die (extreem) prematuur geboren worden, liggen op een afdeling met enorm veel geluid, licht en andere prikkelingen die zij in de baarmoeder veel minder tot niet ervaren. De aanrakingen die worden gedaan in deze periode zijn voornamelijk gerelateerd aan vervelende en pijnlijke handelingen. Je ziet bij volwassenen die vroeger prematuur zijn geboren dat zij gevoelig zijn voor licht, geluid en aanrakingen. Het is de taak aan de ouder om hier een balans in te creeëren. Zing en praat tegen je kleintje, vertel wat je doet, scherm zijn ofhaar ogen af voor het felle licht en vraag de verpleging de lampen te dimmen in de avond. Zorg dat aanraking niet alleen gebeurd bij vervelende handelingen maar ook om fijne momenten te creeëren, huid op huid contact is essentieël voor een goede ontwikkeling van je kleintje.

 

Wanneer je ook maar even kunt, help de verpleging door aan de andere kant je kindje vast te houden. Je kunt je ene hand op zijn ofhaar hoofdje leggen en met de andere hand kun je de benen in een gebogen positie vast houden. Tijdens handelingen waar een kindje met zijn of haar armen gaat zwaaien (zoals bijvoorbeeld het uitzuigen van neus/mond) kun je je hand op zijn of haar borst leggen waarbij je zijn of haar armpjes tegen zijn ofhaar romp aan vasthoudt.

 

Neem de verantwoordelijkheid voor je kleintje, geef de verpleging de ruimte om hun werk te kunnen doen, maar durf zelf ook de ruimte te nemen om te doen wat goed voelt voor jou! Met de ene verpleging zul je wat meer hebben en met de ander wat minder en dit zal waarschijnlijk wederzijds zijn, staar je hier niet blind op. Doe wat je moet doen!